درغریبی ناله کردم

هیچ کس یادم نکرد

آرزوی مرگ کردم

مرگ هم کاری نکرد

دلخوش نباش مسافر                        فصلزونه اینجا...........

برگرد به سمت جاده                         عاشق کشونه اینجا......

ای هم قبیله ماهم                            غربت نشین دردیم

شبگرد کوچه های                             بی روشنا و سردیم.....

چشمات به اشک بشینه                     چشماتو در میارن........

جاش عینکی سیاه از                         نا مردمی می ذارن.........

محنتو از توی.........                           نگاهت برمی دارن....

یه قلب سنگی جای                           قلب تو کار می ذارن

کبوتر نگاه تو نشست روی بام من

حضورماه چهره ات کشیده شد به شام من

نسیم چادرت وزیده شد به سوی من

گرفت بوی زندگی زبی تو مشام من

متانت وحیای تو حریم امن قصه های من

نشست خاطرات تو کنار حجم دفترم

اگرچه بی صدا ولی شنیده شد  پیام من

چه ساده بود عاشقی جواب تو سلام من

عشق یعنی .زندگی دریک بهشت

عشق یعنی .انتهای سرنوشت

عشق یعنی قطره ی اشک صدف

مستی ورقص سماواتی دف

عشق یعنی گریه یچشم خمار

بوسه های مهربرلب های یار

عشق یعنی شور آتش در نفس

ضجه های زندگی کنج قفس

عشق یعنی موج بردریای مهر

نورلبخند ستاره در سپهر

عشق یعنی شمع دل افروختن

همچو پروانه در آتش سوختن

عشق یعنی علت بی آوارگی

بی ریا بودن صفا سادگی

عشق یعنی  اسب وحشی بی سوار

همچو مجنون در گریز از روزگار

عشق یعنی  سینه ای ـغوش راز

عشق یعنی آنچه بر هر کس نیاز

با یاد تو

محفل تنهایی ام را پرمی کنم

پروانه ی جانم

در طواف عاشقانه ی خود

چه مردانه بر آتش می خندد

و تو بی لبخند

با غرور بال های حساسم را می شکنی